Οι Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας, 44 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, δημοσιεύουν ένα μικρό αφιέρωμα στο Μιχάλη Μυρογιάννη. Τόσα χρόνια μετά ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη 1973 συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει τη νεολαία και το λαό μας, εκτός βέβαια από τους νεοναζί και τους ακροδεξιούς νοσταλγούς του απάνθρωπου χουντικού καθεστώτος.
Εκατοντάδες νέοι και νέες από τη Λέσβο συμμετείχαν στον Αντιδιχτατορικό Αγώνα στις μεγάλες πόλεις και υπέστησαν τις βάρβαρες διώξεις της χούντας.
Συνταρακτική η εν ψυχρώ δολοφονία του συμπατριώτη μας Μιχάλη Μυρογιάννη από τον ταγματάρχη Ντερτιλή στις 18 Νοεμβρίου 1973. Πότισε με το αίμα του το δέντρο της Λευτεριάς και της Δημοκρατίας, αφού ο λαϊκός ξεσηκωμός ήταν η αρχή του τέλους της φασιστικής χούντας.
Μαζί με τις παρακάτω μαρτυρίες παραθέτουμε και μια ανακοίνωση της Στρατιωτικής Διοίκησης Λέσβου, που δημοσιεύθηκε υποχρεωτικά στον τοπικό τύπο στις 23 Νοεμβρίου 1973, με σκοπό να αποσιωπηθούν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και η αιματηρή επέμβαση της ξενοκίνητης χούντας.
Πολυτεχνείο-Μιχάλης Μυρογιάννης
Ο Μιχάλης Μυρογιάννης σήμερα θα ήταν 64 χρονών.
Όταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε: «Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»! Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των γερμανοσυνεργατών, ως επίγονοι του διχτάτορα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος». Προφανώς «η Γη γυρίζει»…
Το μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ν. Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί. «Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή – ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης – και συνεχίζει: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε: «Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!»»…
Έφαγε ισόβια στη δίκη της χούντας και έμεινε στη φυλακή, αρνούμενος να κάνει αίτημα χάριτος, όπως είχε «δικαίωμα», εκτός αν «.. αιτήση συγνώμη από εμέ επισήμως η ελληνική πολιτεία δια το διαπραχθέν έγκλημα κατ’ εμού, όπερ απετέλεσε την μεγαλυτέραν ηθικήν, νομικήν και πολιτικήν ατιμίαν όλων των εποχών». Πέθανε σε ηλικία 92 χρόνων. Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο οποίος εκφώνησε κι έναν από τους επικήδειους λόγους, όπου τον συνέκρινε με τον «…Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Σωκράτη», ενώ παρόντες ήταν οι χρυσαυγίτες, Ηλίας Παναγιώταρος, Ηλίας Κασιδιάρης, Νίκος Μίχος, Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης, Μιχάλης Αρβανίτης και Παναγιώτης Ηλιόπουλος.
ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΑ.
[ Από την ιστοσελίδα Lefteria ]
Χρήστος Ζουλιάτης
Επιστολή της μητέρας του Μιχάλη Μυρογιάννη (Νοέμβρης 1983):
«ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΑ …»:
«Πριν 10 χρόνια, αυτή τη μέρα, είχα κι εγώ ένα παλικάρι, που έφυγε να πάει στο Πολυτεχνείο και από τότε δεν ξαναγύρισε.
Θυμάμαι τα τελευταία του λόγια: « Μάνα, πόσο όμορφη είναι η ζωή. Μάνα, τι ωραία λόγια έχει ο Εθνικός μας Ύμνος». Κι όταν του είπα, μη βγεις αγόρι μου σήμερα, μου απάντησε με το τραγούδι: «Κράτα, μάνα, και θα γίνει το μεγάλο πήδημα, λευτεριά και ρωμιοσύνη είναι αδέρφια δίδυμα». Θυμάμαι και κάτι ακόμα: Εκείνο το πρωί όσες φορές έπαιρνα νερό, κι έβγαινα στην αυλή να ποτίσω τις γλάστρες με τα λουλούδια, έτρεχε και με φιλούσε. Τότε δεν μπορούσα να εξηγήσω το γιατί. Τα δεχόμουν όλα αμίλητη και περήφανη. Τώρα ξέρω γιατί. Τώρα που έχω μείνει με ένα χαρτί στο χέρι που λέει: «Διαμπερές τραύμα στο κεφάλι, βληθείς δια πυροβόλου όπλου, έξοδος εγκεφαλικής ουσίας». Κι όταν πια η μοναξιά, η πίκρα, ο πόνος, γίνονται αγανάκτηση, είναι σαν να ακούω τη φωνή του να μου λέει: « Μάνα, δεν πέθανα. Το αίμα μου σας ελευθέρωσε». Και τότε σκέπτομαι και ευχαριστώ όλους εκείνους που τον τίμησαν και τον τιμούν με οποιοδήποτε τρόπο. Και βλέπω τη μορφή της προτομής του, που βρίσκεται στη Μυτιλήνη, να μου χαμογελά».
Πώς να μην κλάψεις, πώς να μην πονέσεις στο δράμα και την περηφάνια της μάνας, πώς να μην τραγουδήσεις «Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, ωιμέ, μέσα στις φλέβες μου είσαι. Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, καημέ, έμπα βαθιά και ζήσε».
[ Από την ιστοσελίδα Lefteria ]
Χρήστος Ζουλιάτης
ΣΤΕΦΑΝΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΛΕΣΒΟΥ ΣΠΥΡΟ ΓΑΛΗΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗ
Ο Δήμαρχος Λέσβου και Πρόεδρος της Π.Ε.Δ. Βορείου Αιγαίου, Σπύρος Γαληνός παρέστη στην εκδήλωση για την 44η Επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στην είσοδο του Πάρκου της Αγίας Ειρήνης, στη Μυτιλήνη και κατέθεσε στεφάνι στην προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη.
Μήνυμα ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου για την Επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, η εξέγερση του Πολυτεχνείου ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα, παραμένει φωτεινός φάρος κι οδηγός κάθε δημοκρατικού αγώνα. Το Πολυτεχνείο ζει, γιατί τα αιτήματά του είναι πάντα επίκαιρα. Ο αγώνας για την ενδυνάμωση και την επέκταση της Δημοκρατίας, για τα δικαιώματα, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν σταματά ποτέ.
Θυμόμαστε την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, τη Νομική, αλλά και τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, τους τόπους εξορίας και μαρτυρίου ανδρών και γυναικών, κάθε μέρος όπου άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, στη μάχη για την υπεράσπιση πανανθρώπινων αξιών και ιδανικών. Μια μέρα σαν αυτή, αποτίνουμε φόρο τιμής σε κάθε πράξη αντίστασης, κάθε λάμψη μέσα στο σκοτάδι της επτάχρονης δικτατορίας, κάθε προσπάθεια ανατροπής της επαίσχυντης τυραννίας.
Έχουμε χρέος να θυμόμαστε, αλλά και υποχρέωση να συνεχίζουμε τον αγώνα. Ειδικά στις μέρες μας, όπου διάφοροι νοσταλγοί της χούντας, ακροδεξιοί, ρατσιστές, θιασώτες του αυταρχισμού αλλά και της αναθεώρησης της Ιστορίας, προβάλλουν ξανά από το σκοτάδι του παρελθόντος κηρύσσοντας το μίσος τους για οτιδήποτε προοδευτικό, είναι υποχρέωσή μας να μας βρουν απέναντί τους.
Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, τη μνήμη όλων όσοι αντιστάθηκαν στη χούντα, είναι η συνέχιση του αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για Ελευθερία, Δημοκρατία, κοινωνική Δικαιοσύνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τη νεολαία, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, κάθε δημοκρατικό πολίτη να συμμετάσχει μαζικά στις επετειακές εκδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου σε όλη την Ελλάδα.
ΜΗΝΥΜΑ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ”
Η επέτειος των 44 ετών από την εξέγερση του Πολυτεχνείου βρίσκει τον ελληνικό λαό να παραμένει σφιχτά «αλυσοδεμένος» στα μνημόνια της εξοντωτικής λιτότητας και τη χώρα να εξακολουθεί να βρίσκεται σε καθεστώς επικυριαρχίας από τους οικονομικούς «δολοφόνους» των τραπεζών, των πολυεθνικών και των «αρπακτικών» – funds.
Η ελληνική κοινωνία, στη μεγάλη πλειονότητα της, συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη, μεταξύ άλλων, με:
- τη διαρκή συρρίκνωση των κοινωνικών, εργασιακών και ασφαλιστικών της δικαιωμάτων,
- τη «φόρο – καταλήστευση» των «κουρεμένων» έως και μηδενικών εισοδημάτων,
- την απώλεια ακόμη και των στοιχειωδών κυριαρχικών δικαιωμάτων στον τόπο μας,
- την υφαρπαγή των α’ κατοικιών και ό,τι έχει απομείνει από τις λαϊκές περιουσίας μετά από 8 χρόνια «φοροληστρικών» πολιτικών, μέσα από τους επικείμενους -ηλεκτρονικούς και μη- πλειστηριασμούς και
- το συνεχιζόμενο brain drain (το «κύμα» μετανάστευσης) των νέων προς το εξωτερικό.
Το πολιτικό και οικονομικό ιερατείο των Βρυξελλών και του Βερολίνου ήδη έχουν αποφασίσει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε καθεστώς αιώνιας λιτότητας, με μια οικονομία συρρικνωμένη και άμεσα εξαρτημένη από τις επιλογές και τα «αιμοσταγή» για τον λαό «θέλω» τους και μετά το καλοκαίρι του 2018! Ο δήθεν τερματισμός των μνημονίων αποτελεί μια μεγάλη κυβερνητική επικοινωνιακή απάτη, μια ψευδεπίγραφη ελπίδα, ούτως ώστε οι λαϊκές αντιδράσεις να παραμείνουν ασθενείς, μετά την απογοήτευση που προκάλεσε η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα του 2015. Οι «οικονομικοί δολοφόνοι» των Βρυξελλών και του αμερικανοκρατούμενου ΔΝΤ, το έχουν δηλώσει επίσημα, ανερυθρίαστα, σε θεσμικό επίπεδο, ότι η Ελλάδα θα παραμείνει «αλυσοδεμένη» στη μνημονιακή νομοθεσία για τις επόμενες δεκαετίες, σε καθεστώς κοινωνικής και οικονομικής υποτέλειας.
Στο πλαίσιο αυτό, η 3η αξιολόγηση, που βρίσκεται σε εξέλιξη, προβλέπει νέες περικοπές κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις με αιχμή το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό και φυσικά, την υλοποίηση του σχεδίου για την υφαρπαγή των λαϊκών περιουσιών μέσω -και- των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Μέσα στο περιβάλλον αυτό, τα συνθήματα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», τα οποία συγκλόνισαν την ελληνική κοινωνία το 1973, παραμένουν απόλυτα επίκαιρα. Η εξέγερση του λαού και της νεολαίας την εποχή εκείνη ενάντια στη δικτατορία, στην αμερικανοκρατία, στον ιμπεριαλισμό, στην κατάργηση της δημοκρατίας και της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας ήταν ένας καταλύτης που έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην πτώση της χούντας.
Σήμερα, τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και του αντιδικτατορικού αγώνα μπορούν και αποτελούν το νήμα της συνέχισης του αγώνα. Μας εμπνέουν για διεκδίκηση σταθερής και καλά αμειβόμενης εργασίας, καλύτερης δημόσιας Παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης για μια κοινωνία ελευθερίας, δημοκρατίας και ισχυρών κοινωνικών και συλλογικών δικαιωμάτων.
Οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι «οικονομικοί δολοφόνοι» καταργούν κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, ακυρώνουν την δημοκρατία, «τσαλακώνουν» την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, διευρύνουν δραματικά τη φτώχεια, τις ανισότητες και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το ευρώ και οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των τραπεζιτών και των funds διαμορφώνουν μια πραγματική φυλακή για τους λαούς. Τα μνημόνια αποτελούν την συμπύκνωση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Σήμερα, 44 χρόνια μετά, τιμούμε το Πολυτεχνείο με τους αγώνες και την πάλη για ένα ισχυρό, μαζικό, λαϊκό μέτωπο αντίστασης, ανατροπής και ελπίδας.
Σήμερα τιμούμε της εξέγερση του Πολυτεχνείου με νέους αγώνες του λαού και της νεολαίας για την αντιμνημονιακή ανατροπή, για μία εναλλακτική στα μνημόνια φιλολαϊκή πορεία της χώρας και για ένα πολιτικό μέτωπο των Αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, που θα προωθήσει αυτούς τους στόχους. Συνεχίζουμε τους αγώνες για μία Ελλάδα χωρίς καταστροφική λιτότητα και ταπεινωτική εποπτεία, με Δημοκρατία, με ανάπτυξη προς όφελος του λαού, με αξιοπρέπεια, με κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη.
Η Λαϊκή Ενότητα καλεί τον ελληνικό λαό να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση τον αντιμνημονιακό αγώνα του για την ανατροπή των αντιλαϊκών μνημονιακών πολιτικών της κυβέρνησης, για μια πραγματικά ριζοσπαστική εναλλακτική λύση, για την κατοχύρωση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗ
Από το Γραφείο Τύπου
