Σε μαζικό λουκέτο ωθεί η «κοινωνικά ευαίσθητη» Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τις επιχειρήσεις των απομακρυσμένων περιοχών και κατ’ επέκταση στην ερήμωση των χωριών μας, αφού με την ψήφιση του Ν 4387/2016, καφενεία, παντοπωλεία κ.λ.π. σε χωριά κάτω των 2000 κατοίκων εντάσσονται υποχρεωτικά στο ασφαλιστικό καθεστώς του Ο.Α.Ε.Ε. αλλοιώνοντας στον υπέρτατο βαθμό την ιδιαίτερη αντιμετώπιση που μέχρι τώρα απολάμβαναν λόγω της γεωγραφικής και πληθυσμιακής ιδιομορφίας της χώρας μας.
Πιο συγκεκριμένα, το μέχρι σήμερα καθεστώς ήταν μια έμπρακτη στήριξη της πολιτείας στην προσπάθεια να διατηρηθούν τα καταστήματα ανοιχτά, δίνοντας ζωή σε απομακρυσμένες ορεινές και νησιωτικές περιοχές. Το ίδιο ζήτημα είχε τεθεί ξανά από την Τρόικα το 2013 αλλά δεν έγινε αποδεκτό από την Κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ.
Για το θέμα αυτό, ο βουλευτής Νομού Λέσβου κ. Χαράλαμπος Αθανασίου κατέθεσε Ερώτηση, μαζί με άλλους βουλευτές της ΝΔ, προς τον Υπουργό Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης καιΚοινωνικής Αλληλεγγύης.
Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης:
Σύμφωνα με το νόμο υπ.αρ. 4387 «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας − Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού − συνταξιοδοτικού συστήματος − Ρυθμίσεις φορολογίας εισοδήματος και τυχερών παιγνίων και άλλες διατάξεις» εντάσσονται σταδιακά στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης οι περισσότερες ομάδες ασφαλισμένων. Αυτό έχει ως συνέπεια να αλλοιώνεται σε κρίσιμο βαθμό η ιδιαίτερη αντιμετώπιση που απαιτείται, προκειμένου να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή λόγω της ιδιαίτερης γεωγραφικής και πληθυσμιακής ιδιομορφίας της χώρας μας.
Πιο συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα, οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων σε περιοχές κάτω των 2.000 κατοίκων λόγω του πολύπλευρου ρόλου που επιτελούσαν στις περιοχές αυτές, απολάμβαναν το δικαίωμα ασφάλισης ως αυτοαπασχολούμενοι στον Κλάδο Κύριας Ασφάλισης Αγροτών του ΟΓΑ. Η ρύθμιση αυτή ήταν μία έμπρακτη στήριξη της Πολιτείας στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν τα καταστήματα τους ανοιχτά δίνοντας ζωή σε απομακρυσμένες ορεινές και νησιωτικές περιοχές.
Σήμερα όμως, με την ψήφιση του νομοσχεδίου υπ.αριθμόν 4387, η κατηγορία αυτή ελεύθερων επαγγελματιών εντάσσεται στον ΕΦΚΑ με το καθεστώς των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ, γεγονός που προκαλεί την αύξηση των ασφαλιστικών υποχρεώσεων τους και κατά συνέπεια θέτει εν αμφιβόλω τη διατήρηση της λειτουργίας των επιχειρήσεων τους, κάτι που θα έχει σημαντικές συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες. Πιο συγκεκριμένα, από 1.1.2017 καλούνται να καταβάλλουν ανεξαρτήτως του χρόνου υπαγωγής στην κοινωνική ασφάλιση, ασφαλιστική εισφορά επί του εισοδήµατός τους, όπως αυτό καθορίζεται µε βάση το καθαρό φορολογητέο εισόδημα από την ασκούμενη δραστηριότητα και ανέρχεται σε 26,95% επί του φορολογητέου-ασφαλιστικού εισοδήματος.
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, συνυπολογίζοντας την αύξηση της φορολογίας εισοδήματος αλλά και τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, οι ιδιοκτήτες των μικρών επιχειρήσεων αυτών θα αντιμετωπίσουν σημαντικές δυσχέρειες στην καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών τους, κάτι που μαθηματικά θα οδηγήσει αρκετές από αυτές στη σταδιακή αναστολή λειτουργίας τους. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι δεδομένο πως θα πλήξει τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής στην ελληνική ύπαιθρο και θα συμβάλλει περαιτέρω στην ερημοποίηση των ορεινών και νησιωτικών περιοχών.
Με δεδομένο τον ιδιαίτερο ρόλο των επιχειρήσεων αυτών, αλλά και τις επιπλέον δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες των περιοχών με πληθυσμό μικρότερο των 2.000 κατοίκων,
ερωτώνται οι κ. Υπουργοί:
α) Είναι στις προθέσεις σας να διορθωθεί το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται σε περιοχές κάτω των 2.000 κατοίκων, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την πρόσφατη ψήφιση του νόμου 4387.
β) Ποιο ήταν το συνολικό δημοσιονομικό όφελος από την ένταξη των ελεύθερων επαγγελματιών αυτών στις συνολικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που επέβαλλε τη μη εξαίρεση τους.
γ) Ποια μέτρα προτίθεστε στο αμέσως επόμενο διάστημα να εφαρμόσετε για τη στήριξη των μικρών επιχειρήσεων σε ορεινές και νησιωτικές περιοχές, προκειμένου να μπορέσουν αυτές να συνεχίσουν τη λειτουργία τους και να μη διαταραχθεί η κοινωνική συνοχή.