Η Καλλονή όπως όλα δείχνουν, οδεύει ολοταχώς προς την Γ’ Εθνική Κατηγορία…
Η ομάδα που κατάφερε να μας βγάλει από την ποδοσφαιρική αφάνεια του νησιού μας και που για τρεις ποδοσφαιρικές περιόδους αγωνιζόταν στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου, κάνοντας μας υπερήφανους για τα κατωρθώματά της, έχει πάρει εδώ και πολύ καιρό την κατιούσα.
Χθες γνώρισε ακόμα μία οδυνηρή ήττα από τον Πανελευσινιακό μέσα στο κάστρο της με 3 – 1 και ουσιαστικά έδειξε, ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο.
Για όλους τους γνήσιους φιλάθλους της Λέσβου, αποτελεί οπωσδήποτε μία ανέλπιστη πορεία.
Κι αυτό γιατί ο δημιουργός αυτής της μεγάλης ομάδας της Λέσβου Νίκος Μιχαλάκης, δήλωνε σε όλους τους τόνους, ότι “η Καλλονή ήρθε στην Super League για να μείνει…”
Βέβαια ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος και Πρόεδρος της ΑΕΛ Καλλονής, δεν περίμενε με τίποτα ότι στην πορεία της ομάδας του θα έβρισκε μπροστά του, τόσους απροσπέλαστους ύφαλους, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του επαγγέλματός του.
Αντί σε αυτή την προσπάθεια που έκανε και πέτυχε, να βρει συμμάχους και υποστηρικτές, βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με ανυπέρβλητα εμπόδια.
Οπωσδήποτε όλα αυτά, ήταν γεγονότα που τον απογοήτευαν…
Όσο πεισματάρης κι αν είναι κανείς, δεν μπορεί να μην απογοητεύεται, βλέποντας πολλές φορές έναν ακήρυχτο πόλεμο εναντίον του.
Όμως κι αυτός δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του…
Η Καλλονή βίωσε τρία χρόνια στη μεγάλη κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου και έπρεπε ο Νίκος Μιχαλάκης να είχε αποκτήσει μία σχετική εμπειρία.
Το ότι ήταν μακριά λόγω επαγγέλματος από την έδρα της ομάδας του, δεν αποτελεί καμία δικαιολογία.
Κατά την ταπεινή μας άποψη, έγιναν πολλά λάθη και στις επιλογές των συνεργατών του και στις τεχνικές επιλογές, αλλά κυρίως και στην οικονομική διαχείριση.
Ομολογουμένως ο Νίκος Μιχαλάκης έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη του…
Δεν τον πτοούσε τίποτα, προκειμένου ο σύλλογός του να είναι αντάξιος των μεγάλων ομάδων του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όμως όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται ακόμα και φανατικοί φίλοι της ομάδας του, πολλοί από αυτούς απομακρύνθηκαν από τον σύλλογο απογοητευμένοι από τις συμπεριφορές κάποιων στελεχών της ομάδας.
Η Καλλονή απόκτησε γρήγορα πολλούς φίλους και φανατικούς υποστηρικτές της, που αγάπησαν και πόνεσαν πραγματικά την ομάδα.
Δυστυχώς δεν είχε την κατάλληλη φιλοσοφία, για να τους κρατήσει και να τους εκμεταλλευτεί με την καλή έννοια.
Έτσι έχουν χαθεί στη Λέσβο και άλλες συλλογικές προσπάθειες…
Δεν είναι καιρός για να βάλουμε στο τραπέζι ονόματα και γεγονότα…
Άλλωστε ο καπετάν – Νίκος γνωρίζει πολύ καλά, πως για ότι καλό ή κακό συμβαίνει σε ένα πλοίο, πάντα αυτός που επωμίζεται τις ευθύνες, τις χαρές, τις λύπες, είναι ο επικεφαλής.
Ίσως η απογοήτευσή του Νίκου Μιχαλάκη από την αντιμετώπιση που είχε από κάποιους φιλάθλους, κάποιους φορείς, κάποιους τοπικούς μας άρχοντες, να τον έφτασαν στο σημείο να χάσει το ενδιαφέρον του για την Καλλονή.
Ποτέ του όμως δεν την εγκατέλειψε…
Πάντα είναι στο τιμόνι της Καλλονής και πάντα αγωνιά για το μέλλον της…
Κανείς όμως δεν γνωρίζει – εκτός από τον ίδιο – ποια είναι τα σχέδιά του για το μέλλον της ομάδας του.
Ήδη η Καλλονή έχασε δύο κατηγορίες σε δύο συνεχόμενες χρονιές…
Θα παραμείνει ο Νίκος Μιχαλάκης ο μεγάλος της ηγέτης, για να την ξαναφέρει στην κορυφή του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ή θα επιστρέψει στα παλιά της λημέρια και στις τοπικές κατηγορίες;
