Οι κ. Τσίπρας και Κοτζιάς με την άδεια του κ. Καμμένου έφεραν μια προβληματική και προχειρογραμμένη συμφωνία που δημιουργεί τετελεσμένα εις βάρος της χώρας μας. Εκχώρησαν στους πολίτες των Σκοπίων τη δυνατότητα να αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες» και να μιλούν για «Μακεδονικό έθνος» και «Μακεδονική γλώσσα».
Η υπογραφή της συμφωνίας αυτής από την Κυβέρνηση και ανεξάρτητα από το εάν θα κυρωθεί από την ελληνική Βουλή, δεσμεύει τη χώρα στο εξωτερικό σε μια οιονεί κατάσταση διεθνούς ευθύνης, ανεξάρτητα εάν δεν είναι ταυτόσημη η θέση των δύο κομμάτων που την στηρίζουν. Διότι η Κυβέρνηση στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες έχει το τεκμήριο ότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής.
Αντιλήφθηκαν οι συμβαλλόμενοι Ελλάδα και Σκόπια και περισσότερο η ελληνική πλευρά ότι οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» θα τους δημιουργήσουν εσωτερικό πρόβλημα. Για αυτό καθόρισαν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παραπάνω όρων που θα τα κάνει διακριτά για τις δύο χώρες, όπως η επικράτεια, ο πληθυσμός, η ιστορία, η κληρονομιά.
Πότε, πώς και από ποιον όμως θα γίνει η διάκριση αυτή;
Επειδή γνωρίζουν οι συντάκτες της Συμφωνίας ότι αυτό είναι όχι απλά δύσκολο, αλλά αδύνατο να γίνει, το παραπέμπουν σε επιτροπή εμπειρογνωμόνων, για να επιλύσει τις αναφυόμενες διαφορές με βάση αρχαιολογικά και ιστορικά ευρήματα, ερμηνεύοντας επιστημονικά τα ιστορικά γεγονότα.
Δηλαδή, θα αναθεωρήσουμε την ιστορία μας; Και αν ανακύπτουν βασικές ιστορικές διαφορές, τι θα γίνεται; Θα διαιωνίζεται η κατάσταση; Μα, το κακό θα έχει γίνει. Η συμφωνία θα ισχύσει και θα παράγει αποτελέσματα άμεσα στο εξωτερικό και αργότερα στο εσωτερικό της χώρας.
Και τι θα γίνει αν τα Σκόπια δεν συμμορφώνονται με τα οριζόμενα ή ισχυριστούν ότι παραβιάζεται η ιστορία και ο πολιτισμός τους; Θα τρέχουμε σε διεθνή δικαστήρια;
Θα είναι αυτοί οι νόμιμοι Μακεδόνες και εμείς οι παράνομοι;
Παραγνωρίζουν ότι τα ουσιώδη συστατικά στοιχεία ενός έθνους είναι η ιθαγένεια και η γλώσσα.