Μπορεί τις τελευταίες μέρες να κοιμούνται καταγής…
Στις πλατείες…
Στους δρόμους…
Στα πεζοδρόμια…
Μπορεί να τους μαστιγώνουν τα θλιμμένα τους πρόσωπα η βροχή και το κρύο…
Μπορεί να είναι καταπονημένοι…
Νηστικοί…
Διψασμένοι…
Δεν τους πτοούν όλα αυτά…
Μιλάμε για τους μετανάστες…
Για τις γυναίκες…
Για τα παιδιά…
Για τους υπερήλικες…
Τους φτάνει μόνο που γλύτωσαν από τη δίνη του πολέμου…
Τους φτάνει μόνο που μπορούν πλέον να ονειρεύονται για το αύριο…
Δεν στεναχωριούνται που βρέχονται…
Έμαθαν να …χορεύουν στη βροχή !!!
