Κλιμάκιο της Λαϊκής Συσπείρωσης Βορείου Αιγαίου και Λέσβου και της ΚΟ Λέσβου του ΚΚΕ αποτελούμενο από τους Στρατή Κόρακα, Νίκη Τσιριγώτη Ντίνα Κοτζαδημητρίου, Νίκο Ζαρταμόπουλο και Ζωή Αντωνιάδη επισκέφθηκε τις πρωινές ώρες της Τρίτης 11 Νοεμβρίου το Κέντρο «Υποδοχής» προσφύγων μεταναστών που λειτουργεί στη Μόρια της Μυτιλήνης.
Η πρώτη διαπίστωση του κλιμακίου είναι ότι πρόκειται ουσιαστικά για ένα κέντρο κράτησης με χαρακτηριστικά στρατοπέδου συγκέντρωσης, που μόνο κατ’ ευφημισμό μπορεί να ονομαστεί «κέντρο υποδοχής». Πράγματι, η πανύψηλη στρατιωτικού τύπου ενισχυμένη περίφραξη με το επιστέγασμα από αγκαθωτό συρματόπλεγμα, απλώνεται, όχι μόνο περιμετρικά του στρατοπέδου, αλλά και κατά μήκος των διαδρόμων του Κέντρου. Αυτή η περίφραξη -κατασκευασμένη με τις προδιαγραφές της διαβόητης FRONTEX- μιλάει από μόνη της διαψεύδοντας όλες τις ψευδεπίγραφες διακηρύξεις της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που υπόσχονται «ανθρωπιστική διαχείριση» του μεταναστευτικού ζητήματος. Δίνει στους χιλιάδες ανθρώπους, που φτάνουν, κυνηγημένοι από τους πολέμους και την εξαθλίωση που προκαλεί ο ιμπεριαλισμός στις χώρες τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, το πραγματικό μήνυμα της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ (Schengen, Δουβλίνο κτλ.): το τίμημα που θα πληρώσουν για να εισέλθουν στον «παράδεισο» της ΕΕ είναι μια ζωή με καταδίωξη και με μαύρη εργασία, χωρίς δικαιώματα και αξιοπρέπεια.
Κατά την επίσκεψη του, το κλιμάκιο ενημερώθηκε από τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης του κέντρου και τους εκπροσώπους της αρμόδιας πολιτικής υπηρεσίας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης, τόσο για την κατάσταση που επικρατεί στο Κέντρο, κατά τη δική τους εκτίμηση, όσο και για τις διαδικασίες που ακολουθούνται. Ενημερώθηκε επίσης από τους εργαζόμενους στις ΜΚΟ «Γιατροί του Κόσμου» και «Μετάδραση» που παρέχουν στους υπό κράτηση μετανάστες υγειονομική, ψυχολογική και άλλου τύπου βοήθεια (διερμηνεία, νομική υποστήριξη κτλ.).
Τα προβλήματα που διαπίστωσε το κλιμάκιο είναι πολλά. Το γεγονός ότι έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος σε σχέση με τις παλιότερες απάνθρωπες, ακόμα χειρότερες, συνθήκες κράτησης που επικρατούσαν στη Λέσβο, δεν δικαιολογεί την ικανοποίηση που εκφράζουν με κάθε ευκαιρία οι υπουργοί και οι τοπικοί άρχοντες.
Οι 350 περίπου κλίνες, που διατίθενται στα τρία τμήματα του Κέντρου, δεν επαρκούν για την υποδοχή πολύ μεγαλύτερου αριθμού μεταναστών, που φθάνουν όταν οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές (υπολογίζονται για τη Λέσβο σε 10 χιλιάδες από την αρχή του 2014), με αποτέλεσμα να «πήζει» συχνά-πυκνά το λιμάνι της Μυτιλήνης από μετανάστες που δεν χωρούν στο Κέντρο. Η λεγόμενη «πρώτη ταυτοποίηση» (που υποτίθεται ότι είναι ο λόγος παραμονής των μεταναστών σε αυτού του τύπου τα κέντρα υποδοχής) είναι στην ουσία μια διαδικασία διαλογής ανάλογα με τη χώρα προέλευσης που γίνεται με βάση τις εκάστοτε οδηγίες της ΕΕ, Η κατάσταση αυτή, αποτέλεσμα και διπλωματικών παιχνιδιών, προκαλεί αγανάκτηση σε πολλούς μετανάστες που, όπως δήλωσαν κάνουν απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι και ζητώντας τη συντόμευση των διαδικασιών για την περίπτωσή τους.
Όσο για την ίδια τη διαδικασία της «πρώτης ταυτοποίησης», που, απ’ ό,τι φαίνεται, σύντομα θα περάσει στην αρμοδιότητα της πολιτικής υπηρεσίας υποδοχής, αυτή δεν αναμένεται να συντομευθεί ουσιαστικά, καθώς ούτε καν τα κονδύλια από τα ευρωπαϊκά προγράμματα δεν αξιοποιούνται λόγω της απαγόρευσης των προσλήψεων από τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους.
Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η άφιξη πάρα πολλών ασυνόδευτων ανήλικων, που παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Κέντρο. Αυτή τη στιγμή 110 παιδιά περιμένουν τη μεταφορά τους σε ανοιχτά κέντρα ανηλίκων, τα οποία είναι ανεπαρκέστατα για να δεχτούν το μεγάλο αριθμό των ασυνόδευτων παιδιών που φθάνουν στην Ελλάδα.
Δεν επετράπη στο κλιμάκιο της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ να εισέλθει τους χώρους όπου κρατούνται οι περίπου 300 μετανάστες και αυτό επιβεβαιώνει τις καταγγελίες των κρατουμένων για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησής τους. Ωστόσο, μέσα από τα κάγκελα η αντιπροσωπεία συνομίλησε για πολλή ώρα, στα αγγλικά και στα γαλλικά, με πολλούς μετανάστες από διάφορες αφρικανικές χώρες κι από το Ιράκ, μερικοί από τους οποίους δήλωσαν ότι ήταν εκεί κλεισμένοι 50 μέρες. Οι κρατούμενοι διαμαρτύρονται για τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, με σπασμένες και βρώμικες τουαλέτες και ντουζιέρες καθώς και την ανεπαρκή και κακής ποιότητας διατροφή, που οφείλεται στην εξαιρετικά χαμηλή δαπάνη ανά κρατούμενο που διατίθεται. Από τα χείλη όλων έβγαινε η ίδια κραυγή διαμαρτυρίας: «Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ζώα. Ήρθαμε γιατί κινδύνευε η ζωή μας. Δεν αξίζουμε τέτοια μεταχείριση».
Στους αστυνομικούς που εκτελούν υπηρεσία στο κέντρο επισημάνθηκε ότι η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ στηρίζουν τα αιτήματα τους για καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας των εκεί απασχολούμενων και για πρόσθετα μέτρα προστασίας της υγείας τους. Προστέθηκε ωστόσο ότι πρέπει πρώτοι αυτοί να συμβάλουν έμπρακτα ώστε να πάψουν οι ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι στους μετανάστες που καλλιεργούν φασιστικοί κύκλοι μέσα στα σώματα ασφαλείας.
Στους εργαζόμενους των ΜΚΟ επισημάνθηκε ότι ούτε οι φιλότιμες προσπάθειές τους ούτε η επίβλεψη των κέντρων αυτών από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες αρκούν για να διασφαλιστεί η ανθρώπινη μεταχείριση των μεταναστών. Τα προβλήματα δεν θα λυθούν αλλά διαρκώς θα χειροτερεύουν αν δεν ανατραπεί η πολιτική της ΕΕ και των δυνάμεων που τη στηρίζουν. Αυτή μετατρέπει τον μετανάστη σε όμηρο και στόχο καταστολής και ρατσισμού.
Απέναντι σ’ αυτή τη κατάσταση το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση προτείνουν:
-Δημιουργία ανθρώπινων και αξιοπρεπών ανοιχτών και δημόσιων χώρων υποδοχής και φιλοξενίας και όχι συνθήκες στρατοπέδου συγκέντρωσης, σαν να πρόκειται για εγκληματίες. Πληρέστερη ιατροφαρμακευτική φροντίδα, ανθρώπινες συνθήκες υγιεινής, δωρεάν, αξιοπρεπή σίτιση, διερμηνεία και νομική αρωγή.
-Ειδική κρατική μέριμνα για τους ανήλικους, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
-Να δοθεί άσυλο ή προσωρινό καθεστώς στους πρόσφυγες και σε όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής, πολέμων και εμφυλίων συρράξεων.
-Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να πάνε σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ, με ανυπακοή στη Σένγκεν και το Δουβλίνο.